Loss leader pricing is een agressieve prijsstrategie waarbij een winkel geselecteerde goederen onder de kostprijs verkoopt om klanten aan te trekken die, volgens de loss leader-filosofie, de verliezen op gemarkeerde producten zullen compenseren met extra aankopen van winstgevende goederen. Loss leader pricing wordt gebruikt door retailbedrijven; een enigszins vergelijkbare strategie die soms door fabrikanten wordt gebruikt, staat bekend als penetratieprijzen. Loss leader pricing is in wezen een poging om klantenverkeer weg te lokken van de activiteiten van retailconcurrenten. Winkels die deze prijsstrategie toepassen, weten dat ze geen winst zullen maken op de goederen die zijn aangemerkt als verliesleiders. Maar dergelijke bedrijven redeneren dat het gebruik van dergelijke prijsmechanismen soms grote aantallen consumenten kan aantrekken die hun aankopen anders elders zouden doen. In de wereld van e-commerce zijn verliesleiderstrategieën bedoeld om consumentenverkeer naar de website van een online retailer te trekken. De techniek wordt ook gebruikt voor productintroductie, dus verschillende gratis exemplaren van een tijdschrift om de aankoop van een abonnement te stimuleren, lage tarieven voor kabeldiensten en andere 'introductie'-prijzen die, hoewel niet altijd met verlies geprijsd, op dezelfde manier werken .
In de afgelopen jaren is het prijzen van verliesleiders met aanzienlijk succes toegepast, vooral door grote nationale discountwinkels. De strategie is echter niet zonder kritiek. Inderdaad, veel staten hebben wetten aangenomen die de verkoop van producten onder de kostprijs ernstig beperken of expliciet verbieden. Zeer vergelijkbare trends zijn ook in Europa ontstaan, met een verbod op de prijsstelling van loden met verlies in Ierse boodschappen als voorbeeld. Rechtszaken die beweren dat sommige prijsstrategieën van verliesleiders neerkomen op illegale handelspraktijken, zijn ook toegenomen, hoewel eisers niet altijd hebben gezegevierd. Tegenstanders van dergelijke prijspraktijken stellen dat de strategie in wezen roofzuchtig van aard is, ontworpen om uiteindelijk concurrenten uit de markt te dwingen.
Verdedigers van de praktijk beweren dat de prijsstelling voor verliesleiders gewoon een van de vele maatregelen is die winkelbedrijven nemen om het winkelverkeer en, uiteindelijk, hun financiële welzijn te vergroten. Ze merken op dat de Amerikaanse antitrust- en handelsregelgevingsstatuten zijn ontworpen om de concurrentie te beschermen, niet individuele concurrenten, en dat legitieme concurrentie op de markt onvermijdelijk leidt tot economische winnaars en verliezers. De furie over de praktijk zal naar verwachting echter niet snel afnemen, omdat veel kleine bedrijven, met sterke steun in veel staatswetgevers, de afgelopen jaren economisch zijn beschadigd door grotere concurrenten die bereid zijn verliezen te nemen of een flinterdunne winst te nemen marges op sommige producten om hun klantenbestand uit te breiden.
getting a virgo man back
Bedrijfsexperts merken op dat leveranciers soms ook bezwaar maken tegen prijsstelling van verliesleiders, ondanks het grotere verkoopvolume dat de praktijk vaak binnen een bepaalde winkel stimuleert. Deze stijgingen kunnen worden gecompenseerd door omzetdalingen in andere winkels waar het merk nog steeds hoog geprijsd is. Dergelijke ontwikkelingen kunnen de relatie tussen leverancier en klant onder druk zetten en in het ergste geval de leverancier onder druk zetten om zijn prijs voor het (de) product(en) in kwestie te verlagen. De praktijk is het meest besproken onder retailers. Sommigen zien de prijzen van verliesleiders mogelijk neerwaartse prijsspiralen veroorzaken die iedereen pijn doen, behalve de grinnikende consument die om 7.05 uur 's ochtends om 7.05 uur tien blikjes pindakaas of oploskoffie naar de auto moet brengen, vijf minuten na de opening van de winkel.
In de afgelopen jaren hebben de detailhandelssectoren inderdaad een neveneffect van de prijsstelling van verliesleiders erkend. Het staat bekend als 'cherry picking'. Dit is een praktijk waarbij klanten van winkel naar winkel gaan en alleen die producten kopen die dichtbij of onder de aanschafprijs liggen. Dergelijke aankooppatronen verijdelen effectief de strategie die ten grondslag ligt aan de prijsstelling van verliesleiders - om klanten te lokken die ook producten met gezondere winstmarges zullen kopen - maar tot op heden wordt de praktijk niet voldoende wijdverbreid geacht om zorgwekkend te zijn.
BIBLIOGRAFIE
Garvey, Anthony. 'Ierlands verbod onder de kostprijs kan nog steeds worden afgeschaft.' Kruidenier . 7 mei 2005.
Hirschman, Celia. 'Decoderen van Retailer's Disk Mojo.' Dagelijkse variatie . 5 januari 2006.
Hamilton, David P. 'De prijs klopt niet: internetprijzen zijn een stuk lastiger gebleken dan winkeliers hadden verwacht.' Wall Street Journal . 12 februari 2001.
Turijn, Richard. 'Verliesleider is geen verlies.' Wekelijks reizen . 13 december 2001.
Zettelmeyer, Florian. 'Uitbreiden naar internet: prijs- en communicatiestrategieën wanneer bedrijven op meerdere kanalen concurreren.' Journal of Marketing Research . Augustus 2000.
